Niet-Cohesieve Grond
Laatst bijgewerkt: 05-05-2025
Definitie
Grond die geen schuifweerstand bezit zonder de aanwezigheid van normaalspanningen en voornamelijk bestaat uit losse deeltjes zoals zand en grind die niet door kleefkrachten samenhangen.
Omschrijving
Niet-cohesieve grond, ook wel granulaire grond genoemd, kenmerkt zich door de aard en korrelgrootte van de minerale deeltjes. Dit type grond is onsamenhangend en goed doorlatend. Voorbeelden van niet-cohesieve grond zijn zand- en grindgronden. Bij het ontwerpen van funderingen in niet-cohesieve grond is de gedraineerde situatie meestal maatgevend voor de berekeningen.
Eigenschappen en gedrag
De granulaire samenstelling, oftewel de korrelgrootteverdeling, is bepalend voor de eigenschappen van niet-cohesieve grond, zoals de doorlatendheid. Bij te hoge wateroverspanningen kan in niet-cohesieve grond 'heave' optreden, wat duidt op het verlies van korrelcontact. In normen voor geotechnisch ontwerp wordt onderscheid gemaakt tussen cohesieve en niet-cohesieve grondsoorten. Het granulair onderzoek kijkt naar de samenstelling van de grond, inclusief zand-, silt- en kleifracties, om de doorlatendheid te bepalen.
Grondverbetering
Diepteverdichting is een techniek die toegepast kan worden om niet-cohesieve grond met een verwaarloosbaar gehalte aan fijne delen te verdichten. Hierbij worden de korrels naar een dichtere pakking gebracht met behulp van een trilnaald.
Gebruikte bronnen: